Ο Λουδοβίκος Παστέρ γεννήθηκε στη Γαλλία, στις 27 Δεκεμβρίου 1822, και σπούδασε χημεία σε μια εποχή που η ανθρωπότητα μαστιζόταν από επιδημίες και θανατηφόρες μολυσματικές αρρώστιες. Στα 1855, ένας παρασκευαστής οινοπνεύματος τον παρακάλεσε να εξετάσει, για ποιο λόγο ξίνιζε ο χυμός από κοκκινογούλια που διατηρούσε σε πιθάρια. Ο Παστέρ μελέτησε δείγματα του χυμού στο μικροσκόπιο και ανακάλυψε πως η ζύμωση δε γίνεται αυτόματα, όπως πιστευόταν ως τότε, αλλά από ένα μικρόβιο, τον ζυμομύκητα. Ενθουσιασμένος από την ανακάλυψή του, αφιερώθηκε στη μελέτη των μικροβίων.
Στα 1857, δημοσίευσε μια εργασία, στην οποία υποστήριζε ότι τα μικρόβια είναι οι υπεύθυνοι για την οινοπνευματική ζύμωση και για το ξινισμένο γάλα. Και ότι, αφού προκαλούν αυτά, σίγουρα μεταφέρουν και προκαλούν αρρώστιες στον άνθρωπο. Οι επιστήμονες υποδέχτηκαν τις ανακοινώσεις του εχθρικά. Εκείνος, όμως, συνέχισε τις έρευνες και παρουσίασε στον έκπληκτο κόσμο το γάλα που δεν ξινίζει ποτέ. Το παστεριωμένο, όπως λέγεται προς τιμή του, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από γάλα που του έχουν αφαιρεθεί τα μικρόβια.
Στην Αγγλία, το πρόβλημα των εγχειρίσεων ακρωτηριασμού ήταν τεράστιο. Συνήθως, ο ένας στους δύο χειρουργημένους πέθαινε από νοσοκομειακή γάγγραινα. Στα 1865, ο καθηγητής της χειρουργικής, Ιωσήφ Λίστερ, σκέφτηκε μήπως τελικά ο Παστέρ είχε δίκιο. Αποστείρωσε τον χειρουργικό του θάλαμο κι άρχισε να χύνει φαινικό οξύ στα τραύματα και στο χειρουργικό τραπέζι. Ο δείκτης των θανάτων έπεσε κατακόρυφα, ο Παστέρ δικαιώθηκε και η ανθρωπότητα μπήκε σε μια νέα εποχή.
Στο μεταξύ, ο Παστέρ συνέχιζε τις έρευνές του. Στα 1873, είχε πειστεί ότι τα μικρόβια ήταν οι υπεύθυνοι για πολλές αρρώστιες των ανθρώπων και των ζώων. Κι έψαχνε να βρει, πώς θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν. Η ανακάλυψή του ήρθε ξαφνικά και τυχαία, όπως συνήθως γίνεται, όταν ο ερευνητής επιμένει. Κάποιο φθινόπωρο, εμβολίασε κοτόπουλα πειραματόζωα, με μικρόβια χολέρας των ορνίθων που είχαν καλλιεργηθεί αλλά είχαν μείνει αχρησιμοποίητα όλο το καλοκαίρι. Τα κοτόπουλα δεν πέθαναν. Ερεύνησε το ζήτημα και βρήκε πως τα μικρόβια είχαν εξασθενήσει. Πήρε άλλα, δυνατά, και ξαναεμβολίασε τα ίδια κοτόπουλα. Έζησαν όλα. Είχε ανακαλύψει την αρχή του προληπτικού εμβολιασμού: Ότι, δηλαδή, οι οργανισμοί μένουν απρόσβλητοι στις μολυσματικές αρρώστιες, αν εμβολιστούν με εξασθενημένες καλλιέργειες των μικροβίων που τις προκαλούν. Έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά.
Στις 29 Απριλίου 1877, παρουσίασε το πρώτο του εμβόλιο για ζώα. Τα πουλερικά σώζονταν από τη χολέρα των ορνίθων, τα βόδια από τον άνθρακα, τα γουρούνια από το ανεπύρωμα (αρρώστια του στρεπτόκοκκου και που μπορεί να προκαλέσει στον άνθρωπο γάγγραινα και τύφλωση). Η φήμη του άρχισε ν’ απλώνεται και πέρα από τους επιστημονικούς κύκλους. Μεταξοπαραγωγοί και μεταξοβιοτέχνες καταφύγανε στα φώτα του: Μια αρρώστια χτυπούσε τους μεταξοσκώληκες κι απειλούσε με αφανισμό ολόκληρη τη γαλλική μεταξοβιομηχανία. Ο Παστέρ ερεύνησε, εντόπισε το μικρόβιο που την προκαλούσε και το εξουδετέρωσε. Η μεταξοβιομηχανία είχε σωθεί.
Ακόμα πιο μεγάλη ανακάλυψη ήταν το εμβόλιο κατά της λύσσας. Κάθε χρόνο, χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν από δαγκωματιές λυσσασμένων σκυλιών. Με το εμβόλιο του Παστέρ, αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα καθώς μειώθηκε στο ελάχιστο ο αριθμός των λυσσασμένων σκυλιών. Όμως, στις 6 του Ιουλίου του 1885, έφεραν στον Παστέρ τον μικρό Ιωσήφ Μάιστερ. Τον είχε δαγκώσει λυσσασμένο σκυλί δυο μέρες πριν και το παιδί ήταν καταδικασμένο να πεθάνει. Οι γονείς παρακαλούσαν τον χημικό να του κάνει το εμβόλιο. Ο Παστέρ δίστασε. Το αντιλυσσικό ήταν για σκυλιά. Ποτέ δεν είχε δοκιμαστεί σε άνθρωπο. Οι γονείς τον έπεισαν. Έτσι κι αλλιώς, το παιδί τους ήταν χαμένο. Στις 7 του Ιουλίου του 1885, ένας γιατρός έκανε την ένεση στον μικρό. Ο Ιωσήφ Μάιστερ πέθανε σε βαθιά γεράματα.
Είχε έρθει η ώρα να παρασκευαστούν εμβόλια για τον άνθρωπο. Στα 1886, ένας παγκόσμιος έρανος συγκέντρωσε χρήματα, με τα οποία στήθηκε το περίφημο Ινστιτούτο Παστέρ, στο Παρίσι, για την πρόληψη και τη θεραπεία της λύσσας. Άρχισε να λειτουργεί στα 1888 και γρήγορα επεκτάθηκε και σε άλλες αρρώστιες, σε γενικότερες έρευνες, παράγοντας εμβόλια για κάθε περίσταση. Σύντομα, ιδρύθηκαν παραρτήματα σε όλο τον κόσμο.
Ο Λουδοβίκος Παστέρ πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου 1895, σε ηλικία 73 χρόνων, και ανακηρύχτηκε μεγάλος ευεργέτης της ανθρωπότητας. Στην Ελλάδα, το ινστιτούτο Παστέρ λειτουργεί από το 1920.
πηγή: http://www.historyreport.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου