Δεν πίστευε στα μάτια του ο δημοσιογράφος Κρίστοφερ Μπάκλεϊ, όταν μετέδιδε την πολεμική του ανταπόκριση: «Γέροι, παιδιά, γυναίκες πολεμούν με μαχαίρια, σανίδες και πανάρχαια όπλα που οι πρόγονοί τους πρέπει να είχαν χρησιμοποιήσει κατά των Τούρκων». Κι ο Βρετανός στρατηγός Φράιμπεργκ αναφέρει: «Ολόκληρος ο πληθυσμός της Κρήτης ήθελε να πολεμήσει. Δυο πλήρεις μεραρχίες θα μπορούσαμε να σχηματίσουμε, αν είχαμε καιρό. Δεν έχω γι’ αυτό καμιά αμφιβολία»...Με κανέναν τρόπο δεν ήθελε ο Χίτλερ να ρισκάρει επίθεση στην Κρήτη. Ήταν αήττητος στη στεριά και στον αέρα αλλά, για την Κρήτη, χρειαζόταν πλοία. Ο δημιουργός του σώματος των αλεξιπτωτιστών και διοικητής του, στρατηγός Κουρτ φον Στούντεντ επέμενε: «Θα πάρω το νησί το πολύ σε μια βδομάδα, με ελάχιστες απώλειες». Ο Χίτλερ πείσθηκε.
Το όγδοο αεροπορικό σώμα, υπό τον στρατηγό φον Ριτχόφεν, ανέλαβε την επιχείρηση: 228 βομβαρδιστικά, 205 στούκας, 119 καταδιωκτικά και 104 μαχητικά η δύναμη κρούσης. Και 520 U-52 για τη μεταφορά των 14.000 αλεξιπτωτιστών και των 8000 αντρών της 5ης ορεινής μεραρχίας. Στόχος, τα αεροδρόμια του Μάλεμε στα Χανιά, του Ηρακλείου και του Ρεθύμνου. Κι ακόμη, στην πρώτη προτεραιότητα, τα ίδια τα Χανιά. Ο βομβαρδισμός για την προετοιμασία του εδάφους κράτησε μια πλήρη βδομάδα. Στις 7.05' το πρωί της 20ής Μαΐου 1941, μαύρισε ο ουρανός πάνω από τα Χανιά: 493 γερμανικά αεροπλάνα και η μάχη της Κρήτης είχε αρχίσει. Επέστρεψαν στις βάσεις τους 486. Όμως, η υποδοχή, που επιφυλάχθηκε στους αλεξιπτωτιστές, ήταν άγρια. Ελάχιστοι έμεναν ζωντανοί.
Η νύχτα της 20ής του Μάη βρήκε τον φον Στούντεντ σε αμηχανία: Ούτε ένας από τους αντικειμενικούς στόχους της πρώτης μέρας δεν είχε επιτευχθεί. Κινδύνευε να πέσει σε δυσμένεια. Το πρωί, έδωσε στα U-52 τη διαταγή: Προσγειωθείτε στο Μάλεμε. Έστελνε τους άντρες του στη σφαγή. Τα αεροπλάνα διαλύονταν από τα πυρά των αμυνομένων καθώς προσπαθούσαν να προσγειωθούν μέσα σε κόλαση φωτιάς. Μερικά, τα κατάφεραν. Με βαριές απώλειες, άντρες του 100ού ορεινού συντάγματος μπόρεσαν να βγουν από τα αεροπλάνα και να καλυφτούν: Σχεδόν ένα τάγμα. Ως τη νύχτα, το αεροδρόμιο του Μάλεμε είχε πέσει στα χέρια των Γερμανών. Η αποτυχία της βρετανικής αντεπίθεσης να το ξαναπάρει, σήμανε την αρχή του τέλους...
Στις 26 Μαΐου, οι Άγγλοι αποφάσισαν πως κάθε αντίσταση ήταν μάταιη κι οργάνωσαν τη φυγή τους από το νησί. Την ολοκλήρωσαν στις 31 Μαΐου από τα Σφακιά. Από τους 22.000 Γερμανούς που πάτησαν το πόδι τους στο νησί, οι 6.616 σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν. Περίπου άλλοι 4.000 πνίγηκαν στην προσπάθειά τους να κάνουν απόβαση. Οι Βρετανοί έχασαν 1.742 που σκοτώθηκαν, 1.828 που πνίγηκαν,1.747 που τραυματίστηκαν κι άλλους 11.893 που αιχμαλωτίστηκαν. Καταρρίφθηκαν 151 γερμανικά αεροπλάνα. Εννιά αγγλικά πολεμικά βυθίστηκαν κι ανάμεσά τους τρία καταδρομικά. Κι άλλα δεκαπέντε έπαθαν σοβαρές ζημιές και σχεδόν αχρηστεύτηκαν. Ανάμεσά τους, ένα αεροπλανοφόρο και τρία θωρηκτά...
Από τους 10.000 Έλληνες μαχητές που ξέμειναν στο νησί, οι 5.256 αιχμαλωτίστηκαν. Οι υπόλοιποι βγήκαν στα βουνά. Ελάχιστοι έφτασαν στην Αίγυπτο. Στις μάχες, είχαν σκοτωθεί 58 αξιωματικοί και περίπου 400 οπλίτες. Χωρίς να λογαριάζονται οι νεκροί χωροφύλακες και τα θύματα από τον άμαχο, στα χαρτιά, πληθυσμό που πολέμησε με τα μαχαίρια και τις σανίδες. Όμως, ο Χίτλερ χρειάστηκε 56 μέρες για να πάρει την Ελλάδα. Μέσα σε 50 μέρες, ένα χρόνο πριν, είχε σαρώσει Ολλανδία, Βέλγιο και Γαλλία μαζί...
πηγή: http://www.historyreport.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου