Το τέλος του Α’ Παγκόσμιου πολέμου βρήκε τις κυβερνήσεις των λαών να προβληματίζονται πάνω σ’ ένα σύστημα ειρηνικής επίλυσης των διαφορών, ώστε στο εξής να αποφεύγονται οι ένοπλες συγκρούσεις. Στις 28 Ιουνίου του 1919, μαζί με τη συνθήκη των Βερσαλλιών, υπογράφηκε κι ο καταστατικός χάρτης της ΚΤΕ (Κοινωνίας των Εθνών). Οι εμπνευστές της οραματίζονταν έναν οργανισμό, μέσα από τα όργανα του οποίου θα συνεργάζονταν όλα τα κράτη της Γης. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Σοβιετική Ένωση αρνήθηκαν να συμπράξουν. Η ΚΤΕ περιορίστηκε σε ρόλο ακαδημαϊκό. Με το τέλος του Β’ Παγκόσμιου πολέμου, το θέμα επανήλθε επιτακτικό. Οι άνθρωποι χρειάζονταν έναν παγκόσμιο οργανισμό, στον οποίο να μετέχουν όλα τα κράτη της Γης και μέσα από τον οποίο να επιλύονται όλες οι διαφορές. Εκπρόσωποι από πενήντα χώρες μαζεύτηκαν στις 25 Απριλίου του 1945 για να συζητήσουν το θέμα. Στις 25 Ιουνίου, παρουσίασαν τον χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ). Οι χώρες, που θα ήθελαν να μετάσχουν στον νέο οργανισμό, δεν είχαν παρά να εγκρίνουν τον καταστατικό του χάρτη. Με δημοψήφισμα ή με απόφαση της βουλής, καθεμιά από τις 50 ιδρυτικές χώρες
ενέκρινε τον χάρτη κι ο ΟΗΕ δημιουργήθηκε στις 24 Οκτωβρίου του 1945. Κυρίαρχο όργανό του είναι η γενική συνέλευση των κρατών μελών, που συνέρχεται στη Νέα Υόρκη, όπου βρίσκεται η έδρα του. Για μεγαλύτερη ευελιξία, λειτουργεί και το Συμβούλιο Ασφαλείας που μπορεί να παίρνει αποφάσεις, εφόσον δεν προβάλλει βέτο ένα από τα πέντε μόνιμα μέλη του. Η ύπαρξη μόνιμων μελών με βέτο υπαγορεύτηκε από την ανάγκη να προστατευτούν κράτη που ανήκαν στον ανατολικό συνασπισμό από αυθαιρεσίες του δυτικού συνασπισμού κι αντίστροφα. Άμεσο αποτέλεσμα της διάκρισης αυτής ήταν να σχηματιστεί κι ένα τρίτο μπλοκ: Των αδεσμεύτων.
Στις 24 Νοεμβρίου του 1945, ο νέος οργανισμός άρχισε να λειτουργεί. Στα επόμενα χρόνια, οι δραστηριότητές του απλώθηκαν σε πολλούς τομείς, καθώς στα όργανά του προστέθηκαν το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο, το Συμβούλιο Κηδεμονίας, το Διεθνές Δικαστήριο, η γραμματεία, 18 διεθνείς οργανώσεις, 14 προγράμματα της γενικής συνέλευσης και 14 επιτροπές. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ εκλέγεται από τη γενική συνέλευση, με δεκαετή θητεία.
Με την αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης, τη θέση στο Συμβούλιο Ασφαλείας κατέλαβε, από το 1992, η Ρωσία. Έτσι, έπαψε να υπάρχει ο λόγος, για τον οποίο δημιουργήθηκε το δικαίωμα του βέτο. Ουσιαστικά, για να εκδοθεί μια απόφαση, αρκεί να συμφωνήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Κίνα και οι μεγάλες χώρες της ΕΟΚ.
πηγή: historyreport.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου