Η γιορτή των Τριών Ιεραρχών μάς δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε την ιδιότητα των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας να είναι δάσκαλοι. Το έμφυτο χάρισμα συνδυάστηκε με την βαθιά γνώση, ενώ η χάρις και η φώτιση του Θεού συνάρμοσε τους κόπους τους στο θαύμα τού να καταστούν «μελίρρυτοι ποταμοί της σοφίας». Όποιος μελετήσει τα έργα τους θαυμάζει την ποιότητα των λόγων τους και γοητεύεται από τη συναρπαστικότητα των μηνυμάτων τους. Αναγεννιέται η καρδιά του. Και αναρωτιέται: κατά πόσον αναζητούμε τέτοιους δασκάλους στην εποχή μας;
Δεν έχει νόημα να εκφράσει κάποιος την όποια απογοήτευση για το εκπαιδευτικό σύστημα. Δεν κρίνεται ο δάσκαλος από το αν αυτό του παρέχει μία ικανοποιητική ποσότητα γνώσης, τόση ώστε τα παιδιά τα οποία θα μαθητεύσουν κοντά του να μετάσχουν στον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος μας θέλει να τα εντάξει στη ζωή του. Αυτό επιτυγχάνεται, έστω και με δυσκολία. Είναι η προσωπικότητα του δασκάλου και η προσωπική του ποιότητα που μετρούν.