Από το 1941, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν δούλευε σε ένα μυστικό εργαστήριο των ΗΠΑ, προσπαθώντας να επιτύχει τη διάσπαση του ατόμου που θα του εξασφάλιζε την κατασκευή της ατομικής βόμβας. Ο ίδιος είχε από παλιά διατυπώσει την ταυτότητα της μάζας και της ενέργειας που, με απλά λόγια, σημαίνει ότι, αν εξαφανιστεί ένα γραμμάριο από οποιοδήποτε υλικό, θα προκληθεί ενέργεια ίση με 25.000.000 κιλοβατόρια. Αυτό, για παράδειγμα, γίνεται με τη διείσδυση ενός γρήγορου νετρονίου στον πυρήνα ενός ατόμου του ουρανίου 235. Έτσι, διαταράσσεται η ισορροπία στον πυρήνα που χωρίζεται σε δύο μέρη με συνολική μάζα μικρότερη από την αρχική. Η μάζα που λείπει, έχει μεταβληθεί σε τρομακτική ενέργεια. Μαζί της έχουν απελευθερωθεί και δυο τρία νετρόνια που κατευθύνονται σε άλλους πυρήνες, τους διασπούν και πάει λέγοντας, δημιουργώντας τις λεγόμενες αλυσιδωτές αντιδράσεις. Όταν, μετά τον θάνατο του Φραγκλίνου Ρούσβελτ (12.4.1945), ανέλαβε πρόεδρος ο Χάρι Τρούμαν, βρήκε να τον περιμένει ένας ογκώδης φάκελος. Ανατρίχιασε διαβάζοντάς τον.
Η ατομική βόμβα ήταν έτοιμη στα χαρτιά κι απόμενε να δοκιμαστεί και στην πράξη. Το ότι γίνονταν έρευνες, ήταν γνωστό. Εκείνο που κανένας δε γνώριζε, ήταν το πού είχαν φτάσει. Τον Ιούλιο του 1945, ένα κείμενο που υπογραφόταν από εξήντα επιφανείς επιστήμονες, καλούσε την κυβέρνηση των ΗΠΑ να σταματήσει τις έρευνες.
Όμως, στις 15 Ιουλίου, σε ένα ερημικό οροπέδιο του Νέου Μεξικού, ο στρατηγός Τόμας Φάρελ έδινε διαταγή να διοχετευτεί το πλουτώνιο στην πρώτη ατομική βόμβα. Όλη νύχτα, μια φοβερή ανεμοθύελλα σάρωνε την περιοχή. Καταρρακτώδης βροχή τη συνόδευε. Ξημέρωνε 16 Ιουλίου, όταν η βροχή κόπασε. Στις 5.30 το πρωί, πατήθηκε το κουμπί. Μια τρομακτική έκρηξη ακολούθησε. Η σιδερένια σκαλωσιά εξαφανίστηκε. Το έδαφος χαμήλωσε μισό μέτρο. Υαλοποιήθηκε. Κίτρινες πύρινες λάμψεις εκτυφλώσανε, όποιον κοιτούσε. Έπειτα, υψώθηκε το τεράστιο μανιτάρι του θανάτου. Το πείραμα είχε πετύχει.
Ο πάταγος από την έκρηξη ήταν πολύ πιο μεγάλος από όσο είχε προϋπολογιστεί. Ακούστηκε σε κατοικημένες περιοχές, σε μια ακτίνα 180 χλμ. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να ανακοινώσει ότι έγινε καταστροφική έκρηξη σε αποθήκη πυρομαχικών. Ελάχιστοι γνώριζαν την αλήθεια.
Στις 16 του Ιουλίου, ο Χάρι Τρούμαν έφτανε στο Πότσδαμ για τη διάσκεψη που επρόκειτο να αρχίσει την επομένη. Ένα συνθηματικό τηλεγράφημα που τον περίμενε εκεί, τον πληροφορούσε πως «το πείραμα πέτυχε». Τίποτ’ άλλο. Πέρασε και η 17 του μήνα με την έναρξη της διάσκεψης, αλλά ο Τρούμαν για άλλα αγωνιούσε. Επιτέλους, στις 18 Ιουλίου 1945, πήρε στα χέρια του μια μακροσκελή έκθεση που τον ενημέρωνε για το τι έγινε, με λεπτομέρειες. Κάλεσε, μυστικά και επειγόντως, τον Τσόρτσιλ και του έδειξε την έκθεση. Τι θα έκαναν με τον Στάλιν; Θα του το έλεγαν ή όχι; Ήταν σύμμαχος αλλά και μελλοντικός εχθρός. Αποφάσισαν μια μέση λύση.
Στις 24 Ιουλίου 1945, ο Τρούμαν είπε στον Στάλιν: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες μόλις πέτυχαν να δοκιμάσουν ένα νέο όπλο με τρομακτική καταστροφική δυνατότητα». Ο Στάλιν απάντησε: «Συγχαρητήρια. Ελπίζω να το χρησιμοποιήσετε κατά της Ιαπωνίας».
Καμιά ερώτηση, καμιά περιέργεια. Ο Τρούμαν και ο Τσόρτσιλ τα έχασαν. Αναρωτήθηκαν, αν ο Στάλιν ήξερε ή όχι. Δεν έμαθαν ποτέ.
πηγή: http://www.historyreport.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου