30 Σεπτεμβρίου 1846 - Με στόχο τη νάρκωση

Χειρουργικές επεμβάσεις για τη θεραπεία από κάποια αρρώστια γίνονταν από τα πολύ παλιά χρόνια. Σε τάφους της προϊστορικής εποχής, στην Κρήτη, έχουν βρεθεί κρανία που δείχνουν να έχουν υποστεί κάποια εγχείριση. Δεν είμαστε σίγουροι. Ούτε γνωρίζουμε με ποιον τρόπο χειρουργούσαν οι προϊστορικοί άνθρωποι. Ξέρουμε, όμως, ότι οι Εβραίοι, οι Ασσύριοι και άλλοι πανάρχαιοι λαοί χειρουργούσαν τα αρσενικά τους παιδιά, εφαρμόζοντας σ’ αυτά την περιτομή. Μια εγχείριση, ακόμα και η πιο απλή, δεν παύει να είναι επώδυνη, αν ο χειρουργούμενος διατηρεί τις αισθήσεις του. Οι Ασσύριοι είχαν λύσει το πρόβλημα πιέζοντας το λαιμό του παιδιού ώσπου να χάσει τις αισθήσεις του. Φυσικά, πολλές φορές, αυτό το είδος της νάρκωσης οδηγούσε στο πνίξιμο και στον θάνατο από ασφυξία. Σε άλλες περιπτώσεις, έριχναν αναίσθητο τον υποψήφιο να χειρουργηθεί με ένα καλοζυγισμένο χτύπημα στο κεφάλι. Και, βέβαια, δεν έλειπαν οι περιπτώσεις κατά τις οποίες ο άρρωστος δε συνερχόταν ποτέ.
Γύρω στον Α’ μ.Χ. αιώνα έζησε ο Έλληνας βοτανολόγος Διοσκορίδης, από την Κιλικία, που θεωρείται ο θεμελιωτής της φαρμακολογικής βοτανικής. Έγραψε το βιβλίο «Περί ύλης βοτανικής» που ως τον ΙΣΤ’ αιώνα ήταν το μοναδικό επιστημονικό έργο για τα φάρμακα. Σ’ αυτό, αναφέρεται πως ο μανδραγόρας θεραπεύει τους όγκους και τα αποτελέσματα από το δάγκωμα φιδιού. Ο μανδραγόρας είναι ένα φυτό που αφθονεί στις χώρες γύρω από τη Μεσόγειο. Τους όγκους δεν τους θεραπεύει. Όσοι, όμως, χρησιμοποιούσαν το εκχύλισμά του, έπαυαν για λίγο να πονάνε. Αποδείχτηκε πως το φυτό έχει ναρκωτικές ιδιότητες. Οι χειρούργοι τον χρησιμοποίησαν ως αναισθητικό σε μικρές δόσεις. Ο χειρουργούμενος συνέχιζε να ουρλιάζει αλλά σίγουρα πονούσε πιο λίγο.

Με τον μανδραγόρα κι άλλα βότανα (όπως το όπιο κ.λπ.), αναπτύχθηκε η χειρουργική της ταχύτητας. Καλός χειρούργος έφτασε να είναι αυτός που χειρουργούσε σε ελάχιστο χρόνο, ώστε ο άρρωστος να μην πονά για πολύ. Όμως, ελάχιστες επεμβάσεις μπορούσαν να ολοκληρωθούν σε λίγα λεπτά.

Τον ΙΘ’  αιώνα, πολλοί ήταν οι επιστήμονες που αναζητούσαν μια αξιόπιστη λύση στο πρόβλημά τους. Ένας οδοντογιατρός ήταν αυτός που τη βρήκε. Ο Ουίλιαμ Μόρτον, από το Τσάρλτον της Μασαχουσέτης. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1846, στο γενικό νοσοκομείο της Βοστόνης, γιατροί από ολόκληρη την πολιτεία παρακολούθησαν μια επίδειξη: Ο άρρωστος ναρκώθηκε με επιτυχία. Αναισθητικό φάρμακο ο αιθέρας. Οι χειρούργοι ενθουσιάστηκαν. Στο εξής, δε χρειαζόταν να βιάζονται, όταν χειρουργούσαν. Πρώτος που χρησιμοποίησε τη νάρκωση με αιθέρα ήταν ο ίδιος οδοντογιατρός

Σήμερα, ο αιθέρας έχει πάψει να χρησιμοποιείται. Η επιστήμη ανακάλυψε νέα αξιόπιστα αναισθητικά που δεν προκαλούν παρενέργειες. Γιατί, εκείνο που ο Μόρτον αγνοούσε, είναι πως ο αιθέρας μετά από ορισμένες δόσεις οδηγεί στην εξάρτιση.

Ουίλιαμ Μόρτον (1819-1868), λίγες μέρες μετά από την επίδειξη: Αφαίρεσε έναν όγκο από το σαγόνι του πελάτη του.

πηγή: http://historyreport.gr/index.php