Γιατί μας αρέσει να ακούμε λυπητερά τραγούδια;

Γιατί μας αρέσει να ακούμε λυπητερά τραγούδια; Μια έρευνα μελετά τις επιπτώσεις της λυπητερής μουσικής στον εγκέφαλό μας. Φαίνεται ότι η βίωση λύπης μέσα από την τέχνη είναι μια ασφαλής συναισθηματική εμπειρία.

Η λυπητερή μουσική στην πραγματικότητα μπορεί να μας προκαλέσει ευχάριστα συναισθήματα υποστηρίζουν Ιάπωνες ερευνητές σε έρευνά τους που δημοσιεύθηκε στο ανοιχτής πρόσβασης περιοδικό Frontiers in Psychology.

Ημερίδα με θέμα: "Θεραπεία ψυχής"

πηγή: http://thriskeftika.blogspot.gr/

Η λογοποίηση της παιδείας

Το πνεύμα των Τριών Ιεραρχών είναι πάντα επίκαιρο και σύγχρονο. Η δομή της σκέψεώς τους είναι τόσο αυθεντική, ώστε δύναται να θεωρηθούν ως υπέρχρονοι και συνάμα διαχρονικοί. Θα λέγαμε ότι έχουν καταστεί, πραγματικά παιδευτικά πρότυπα.
Είναι γενικά αποδεκτό ότι η σύγχρονη Παιδεία διέρχεται μία από τις πιο μεγάλες κρίσεις της. Έχει επιβληθεί σχεδόν ολοκληρωτικά ο στόχος, τον οποίο επιβάλλει ο τεχνικός πολιτισμός και παράλληλα έχει κυριαρχήσει η αναπτυξιακή καταναλωτική κατεύθυνση. Έτσι, η Παιδεία των Τριών Ιεραρχών, η Παιδεία της Θεανθρώπινης αγωγής, της μορφώσεως, του πολιτισμού και της αναδείξεως των φορέων της σε ηθικές και πνευματικές προσωπικότητες, κατήντησε εκπαίδευση για την αναπτυξιακή, καταναλωτική κατεύθυνση του μαθητού. Κύριος στόχος της Παιδείας σήμερα είναι να εκπαιδεύσει παραγωγικές μονάδες. Για τον λόγο αυτό τα Πανεπιστήμιαπρέπει να ετοιμάσουν μηχανικούς υπολογιστών, γιατρούς, αρχιτέκτονες, οικονομολόγους κ.ο.κ..

Κμέρα, κεβδομάδα, μην τσιμπάτε...!!!

πηγή: http://www.ethnos.gr/

Πειραιώς: ''Η Εκκλησία δεν είναι Υπουργείο Κοινωνικών Υπηρεσιών''

 - Σε­βα­σμιώ­τα­τε, η Εκ­κλη­σί­α στη συ­γκυ­ρί­α τη ση­με­ρι­νή υ­πη­ρε­τεί το λα­ό με συσ­σί­τια. Εί­σθε ευ­χα­ρι­στη­μέ­νος με την προ­σπά­θεια αυ­τή; Κα­τά πό­σο ε­ξα­ντλεί­ται η α­πο­στο­λή της Εκ­κλη­σί­ας. 
Η α­πο­στο­λή της Εκ­κλη­σί­ας εί­ναι κα­τά τον ιε­ρό Γρη­γό­ριο τον Θε­ο­λό­γο «αρπά­σαι ψυ­χάς και δού­ναι Θε­ώ» δηλ. η εγ­χρί­στω­ση και η θέ­ω­ση του αν­θρω­πί­νου προ­σώ­που, η υ­πέρ­βα­ση της φθο­ράς και του θα­νά­του, με έ­να λό­γο η Α­νά­στα­ση. Η Εκκλη­σί­α δεν εί­ναι Υ­πουρ­γεί­ο Κοι­νω­νι­κών Υ­πη­ρε­σιών αλ­λά α­πό την κοι­νω­νί­α της με τον ζώ­ντα Θε­ό α­πορ­ρέ­ει ως γε­γο­νός η με­το­χή στην θλί­ψη και τον πό­νο των ε­μπε­ρι­στά­των και η α­γά­πη που πη­γά­ζει α­πό τον ά­κτι­στο και Πα­νά­γιο Θε­ό, ο Οποί­ος κα­τά τον θε­σπέ­σιο Ευαγ­γε­λι­στή Ιω­άν­νη «α­γά­πη ε­στί». Συ­νε­πώς η κού­φιση των εν α­νά­γκαις α­πο­τε­λεί ου­σιώ­δη προ­ϋ­πό­θε­ση και α­πό­δει­ξη αλ­λη­λο­πε­ριχω­ρή­σε­ως ε­ντός του σώ­μα­τος της Εκ­κλη­σί­ας κα­τά την με­γα­λειώ­δη ρή­ση του Αδελ­φο­θέ­ου Ια­κώ­βου «πί­στις ά­νευ έρ­γων νε­κρά ε­στί». 

πηγή: http://www.romfea.gr/

Μία πατρικὴ φωνὴ γιὰ τὶς αὐτοκτονίες...

Τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος Ἱερωνύμου

Ἡ κρίση ποὺ ταλανίζει κάποια χρόνια τώρα τὸν τόπο μας σημαδεύτηκε καὶ ἀπὸ μία ἐξόχως τραγικὴ διάσταση. Τὴν αὔξηση τῶν αὐτοκτονιῶν. Ὅσων τουλάχιστον γίνονται γνωστές, ἀφοῦ οἱ εἰδικοὶ πιστεύουν ὅτι πάντοτε ὁ ἀριθμός τους εἶναι κατὰ πολὺ μεγαλύτερος. Θεωρῶ ἀναγκαῖο μέρος τῆς πατρικῆς μου ἀποστολῆς τὸ νὰ ἀρθρώσω κάποιο σχετικὸ λόγο.
Μαθαίνουμε ἀπὸ τοὺς ψυχιάτρους καὶ ψυχολόγους πὼς ἡ ἀφαίρεση τῆς ἴδιας τῆς ζωῆς κάποιου λαμβάνει χώρα, ὅταν αὐτὸς χάνει τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ἀλλάξει κάτι. Ὅταν αἰσθάνεται ἀβοήθητος καὶ ἀνίκανος νὰ ἔχει κάποιον ἔλεγχο πάνω στὰ γεγονότα ποὺ κατέκλυσαν τὴ ζωή του. Ὅταν στενεύει ὁ «γνωστικός του ὁρίζοντας», ὅταν δηλαδὴ παραμορφώνεται ἡ ἱκανότητα σκέψης καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος ἀδυνατεῖ νὰ διακρίνει ἐναλλακτικὲς λύσεις. Ἀλλὰ ἐπίσης συνυπάρχει τὸ διάβημα αὐτὸ καὶ μὲ μία κίνηση οἰονεὶ καταγγελίας καὶ «τιμωρίας» ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔφεραν τὰ πράγματα σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο. Συνδέεται ἀκόμη καὶ μὲ μίαν ἀπόπειρα συμβολικῆς «ἀποκατάστασης» τῆς ἀξίας κάποιου, ἀφοῦ ἀπὸ «ἀποτυχημένος» ἔναντι τοῦ κύκλου του γίνεται πάλι μὲ τὴν ἀπώλειά του ὀδυνηρὰ ἀκριβὸς καὶ ποθητός.

Καλημέρα, όμορφη Κυριακή, ημέρα Κυρίου σε όλους...

πηγή: http://www.ethnos.gr/

Ο φαλακρός ήρωας του Ιράν: Ο δάσκαλος που ξύρισε το κεφάλι του για να συμπαρασταθεί σε μαθητή του που τον πείραζαν

Διαβάστε για την μεγαλειώδη πράξη ενός δασκάλου στο Ιράν, ο οποίος ξύρισε το κεφάλι του για χάρη ενός μαθητή του που δεχόταν πειράγματα

Παράδειγμα προς μίμηση η πράξη ενός εκπαιδευτικού σε δημοτικό σχολείο στο Ιράν, ο οποίος ξύρισε το κεφάλι του, δίνοντας με αυτόν τον τρόπο τη δική του απάντηση στους συμμαθητές ενός 8χρονου μαθητή, τον οποίο εκφόβιζαν και χλεύαζαν λόγω μιας σπάνιας ασθένειας.

Ο λόγος για τον Ali Mohammadian, ο οποίος μία μέρα έτσι ξαφνικά εμφανίστηκε στην τάξη με το κεφάλι του ξυρισμένο.

Τα παιδιά της τάξης του κορόιδευαν τον 8χρονο Mahan Rahimi ο οποίος έχασε τα μαλλιά του εξαιτίας μιας ασθένειας, και εκείνος με τον τρόπο του θέλησε να δείξει αλληλεγγύη στο παιδί.

Μάλιστα, σύμφωνα με τον Guardian, μετά από αυτή του την πράξη όλοι οι μαθητές του ξύρισαν τα κεφάλια τους και σταμάτησαν να τον πειράζουν.

Οι μαθητές κατάλαβαν το νόημα της πράξης του δάσκαλου και έπραξαν το ίδιο, βάζοντας τέλος στα πειράγματα.

Ο δάσκαλος έχει γίνει ήρωας στο Ιράν, ενώ δέχτηκε μέχρι και τα συγχαρητήρια του ιρανού προέδρου Χασάν Ροχανί.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η κυβέρνηση αποφάσισε την οικονομική ενίσχυση της οικογένειας του παιδιού ώστε να καλυφθούν τα ιατρικά έξοδα για αντιμετώπιση της ασθένειάς του.

"Είμαι πολύ χαρούμενος που η πράξη μου άγγιξε τόσους ανθρώπους ", είπε ο 45χρονος καθηγητής.

Ο 45χρονος μάλιστα δημοσίευσε μια φωτογραφία του μαζί με τον 8χρονο στο Facebook, γράφοντας "Τα κεφάλια μας είναι ευαίσθητα στις τρίχες", με πλήθος κόσμου να τη μοιράζεται.

(πηγή: guardian.co.uk, news247.gr)

αναδημοσίευση από: http://www.alopsis.gr/

Η Υπαπαντή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: Μικρό σχόλιο στη βυζαντινή εικόνα

«Λέγε Συμεών, τίνα φέρων εν αγκάλαις, εν τω ναώ αγάλλη;», ερωτά υμνογραφώντας ο άγιος Γερμανός, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, στο πρώτο Στιχηρό ιδιόμελο του Εσπερινού της Υπαπαντής, ήχου α΄. Η βυζαντινή εικόνα της Υπαπαντής του Κυρίου, αποτολμά ν’ απαντήσει στο υμνολογικό αυτό ερώτημα μ’ ένα άλλο είδος τέχνης, περισσότερο προσιτό στο ευρύτερο σώμα των πιστών.

Η σκηνή εικονίζει την εκπλήρωση του εβραϊκού έθους. Του έθους που καθόρισε η απαίτηση του ίδιου του Θεού, «παν άρσεν το την μήτραν διανοίγον», να αφιερώνεται σ’ Αυτόν. (Εξοδ. ιγ´ 2), όπως εμφατικά σημειώνεται και στον Ειρμό της εννάτης ωδής της Υπαπαντής. Αυτή την πραγματοποίηση του «ειθισμένου, κατά το ειρημένον του νόμου» (Λουκ. Β. 24, 27), ιστορεί η εικόνα της Υπαπαντής. Πέντε πρόσωπα απαρτίζουν την σύνθεση. Η Υπεραγία Θεοτόκος με τον Ιωσήφ φέρνουν στον ναό τον τεσσαρακονθήμερο Ιησού Χριστό. Τα δύο άλλα πρόσωπα είναι πρόσωπα του ναού, και συναντούν τους προσερχομένους εντός του ιερού χώρου. Ο Συμεών ο πρεσβύτης, άνθρωπος χαριτωμένος απ’ το Πνεύμα του Θεού, «δίκαιος και ευλαβής, προσδεχόμενος παράκλησιν του Ισραήλ» (Λουκ. β´ 25), και η αγία Άννα η προφήτιδα, θυγατέρα Φανουήλ, σε προχωρημένη ηλικία και αυτή. Λαμπάδα λιωμένη στην υπηρεσία του ναού από τη νεότητά της, από τότε που χήρευσε. Στα χέρια της, που τόσα χρόνια διακόνησαν τις ανάγκες του ναού, κρατεί ειλητάριο με λόγους προφητικούς, που αναφέρονται στο πρόσωπο του προσφερομένου βρέφους Ιησού. «Τούτο το βρέφος, ουρανόν και γην εστερέωσεν».

Πόντος: πονεμένος, λησμονημένος από τους οικείους στα δύσκολα, αλλά όρθιος...!!!

Υπό τη σκέπη του Ιησού Χρηστού διαβάζουν το κοράνι στην Αμάσεια του Πόντου!

Υπό τη σκέπη του Ιησού Χρηστού διαβάζουν το κοράνι στην Αμάσεια του Πόντου!

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Σίγουρα κανείς δεν θα το πίστευε αν δεν έβλεπε το δημοσίευμα-ομολογία της τουρκικής εφημερίδας,
Aksam, με την πραγματικά πρωτοφανή και συνάμα εκπληκτική φωτογραφία όπου προβάλλεται ένας ...
Τούρκος ιμάμης να αναγινώσκει περικοπές από το Κοράνι στους μουσουλμάνους υπό… την σκέπη του
Παντοκράτορα Ιησού Χριστού. Σημεία των καιρών;

Το εκπληκτικό αυτό γεγονός έγινε στην περιοχή της Αμάσειας, μια περιοχή που πριν από την ανταλλαγή
των πληθυσμών κατοικούσε πυκνός ελληνορθόδοξος πληθυσμός καθώς και πολλοί κρυπτοχριστιανοί
που άλλοι μεν διασώθηκαν φεύγοντας για την Ελλάδα ή την Ρωσία, πολλοί όμως και με τις ίδιες τις
τουρκικές μαρτυρίες παρέμειναν και ίσως εξακολουθούν να ζουν, (οι απόγονοι τους), στα μέρη εκείνα όπου
γράφτηκαν πολλές μαρτυρικές σελίδες του ηρωικού Πόντου.