Επερώτηση 24 βουλευτών της ΝΔ για την... εξαφάνιση της Γενοκτονίας από την ύλη της Γ’Λυκείου

Το θέμα της αφαίρεσης από την εξεταστέα-διδακτέα ύλη της Ιστορίας της Γ΄ Λυκείου του κεφαλαίου «Ο Παρευξείνιος Ελληνισμός κατά τον 19ο και 20ό αιώνα», ιδίως της Γενοκτονίας των Ποντίων, φέρνουν στη Βουλή με επερώτησή τους 24 βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Όπως τονίζουν, η αφαίρεση του κεφαλαίου για τον Παρευξείνιο Ελληνισμό από τη διδακτέα-εξεταστέα ύλη, εντός του οποίου αναπτύσσονται και τα ιστορικά γεγονότα της γενοκτονίας των Ποντίων, πραγματοποιήθηκε άνευ διαλόγου με τους εμπλεκόμενους φορείς. Μάλιστα, το υπουργείο Παιδείας δεν δικαιολόγησε την απόφασή του αυτή, ούτε γνωστοποίησε την ύπαρξη σχετικής μελέτης στην οποία βασίζονται οι μεταβολές της ύλης. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι «τα κριτήρια δεν είναι επιστημονικά, στόχος των οποίων είναι η διδασκαλία της ιστορίας του έθνους μας αντικειμενικά και αμερόληπτα, αλλά ιδεοληπτικά που εξυπηρετούν συγκεκριμένους ιδεολογικούς σκοπούς και αποσκοπούν στην καλλιέργεια συνειδήσεων με συγκεκριμένο περιεχόμενο».

Η πορεία 1.700 ετών της ιστορικής και θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Σουμελά...

Στο λίκνο του ποντιακού ελληνισμού, την Παναγία Σουμελά στον Πόντο, σε μια από τις μεγάλες στιγμές της Ορθοδοξίας, οι ψαλμωδίες του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου θα αντηχήσουν σήμερα όπως παλιά, όταν υπήρχαν μοναχοί, στις ρεματιές και τα φαράγγια του όρους Μελά, θα κατηφορίσουν ως τα γάργαρα και ορμητικά νερά του Πυξίτη, ενώ ο άνεμος θα τις σκορπίσει παντού για ν’ αναγγείλει ότι η Ρωμανία ανθεί εκεί στα κακοτράχαλα βουνά...Στην ενδιαφέρουσα ιστορία αυτής της εικόνας θα αναφερθούμε στο σημερινό μας σημείωμα. Η θαυματουργή εικόνα (μαζί με άλλες δύο) ιστορήθηκε στη Θήβα από τον Ευαγγελιστή Λουκά τον 4ο αιώνα, και μετά το θάνατο του ο μαθητής του Ανανίας την μετέφερε στην Αθήνα και την τοποθέτησε ως «Παναγία η Αθηνιώτισσα» στον Παρθενώνα, που είχε μεταβληθεί τότε σε ναό της Αγίας Σοφίας. Έμεινε εκεί για λίγα χρόνια και μετά τοποθετήθηκε στον νεόκτιστο ναό της «Μεγάλης Παναγίας» στη στοά του Αδριανού, ο οποίος καταστράφηκε στη μεγάλη πυρκαγιά του 1885 και κατεδαφίστηκε. Η Παναγία η Αθηνιώτισσα σε σχέδιο του Μανόλη Κορρέ. Η εικόνα παρέμεινε στο ναό έως το 385. Κατά την παράδοση παρουσιάστηκε η Παναγία στους μοναχούς Βαρνάβα (κατά κόσμον Βασίλειο) και Σωφρόνιο (κατά κόσμον Σωτήριχο), θείο κι ανιψιό, και τους ζήτησε να ιδρύσουν μοναστήρι στο όνομά της στον Πόντο και να εγκαταστήσουν εκεί την εικόνα της.

Tα τριακόσια ονόματα της Παναγίας...

Προσθήκη λεζάντας

Η πίστη, η αγάπη, η γόνιμη σκέψη και η εφευρετικότητα καλλιτεχνών, λογίων, αλλά και του απλού πιστού λαού προς την Παναγία, έτσι όπως αποτυπώνεται στις επωνυμίες της σε όλη την χώρα. Στων  Ελλήνων όλες τις κοινότητες στην εορτή της Παναγίας γίνονται μεγάλα πανηγύρια και μαζεύονται σ’ αυτά όλοι, από όπου κι αν ζουν, από κάθε μέρος του πλανήτη. Η πίστη, η αγάπη, η γόνιμη σκέψη και η εφευρετικότητα όχι μόνο των καλλιτεχνών και των λογίων, αλλά και του απλού πιστού λαού προς την Παναγία φαίνεται και από τις επωνυμίες που της έχουν δώσει, που ξεπερνούν  τις τριακόσιες και που μπορούν να χωριστούν σε οκτώ κατηγορίες.

1. Από την παράσταση της Παναγίας στην εικόνα. Τέτοια ονόματα είναι της Βρεφοκρατούσας, της Γλυκοφιλούσας, της Γαλακτοτροφούσας, της Πλατυτέρας των Ουρανών, της Οδηγήτριας, της Εσφιγμένης και άλλα. Είναι ακόμη το επίθετο "Δεξιοκρατούσα", ή "Δεξιά", όταν κρατάει τον Χριστό στο δεξί της χέρι και όχι προς το μέρος της καρδιάς της. Ακόμη "Μεγαλομμάτα", όταν ο εικονογράφος έχει ιστορήσει την Παναγία με μεγάλα μάτια.

Η ΜΗΤΡΟΘΕΟΣ ΝΕΚΡΟΦΟΡΟΣ ΜΥΡΙΖΟΥΣΑ

Η πίστη είναι στηριγμένη στο παράδοξο.  Υπερβαίνει τα όρια, τα μέτρα της λογικής. Μας οδηγεί στην υπέρβαση των φυσικών όρων, αυτών που ο ανθρώπινος νους μπορεί να συλλάβει και να αποδεχθεί. Γι’ αυτό και ονομάζεται πίστη το παράδοξο. Παρότι έχει τη δική του λογική, για όσους επιμένουν να βλέπουν τον κόσμο και τη ζωή μόνο με τον λόγο, απαιτείται ένα άλμα για να το αποδεχθεί κάποιος. Είναι όπως η τέχνη. Μπορεί κάποιος να εξηγήσει την ακολουθία των μουσικών φθόγγων  που συνθέτουν ένα μουσικό αριστούργημα, δεν μπορεί όμως να εξηγήσει γιατί αυτή ακολουθία συγκινεί, γαληνεύει, ομορφαίνει, ενίοτε και νοηματοδοτεί τη ζωή. Η πίστη, όπως και η τέχνη, είναι τα δώρα του Θεού στον άνθρωπο για να μην νικηθεί από τον ορθολογισμό. Να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει μία πραγματικότητα καμωμένη και από υλικά του παρόντος κόσμου, τα οποία όμως συναντιούνται με τον Άχρονο, ο Οποίος είναι την ίδια στιγμή ο Δημιουργός και Ανακαινίζων τα πάντα και τους πάντες και μας υποδέχεται σε έναν τρόπο που δεν θα έχει τέλος, φθορά, θάνατο. Όπου οι απορίες του νου θα απαντηθούν όχι με λογικές και φιλοσοφικές κατηγορίες, αλλά δια της αγάπης. Όπου η ζωή θα γίνει μόνο χαρά και τα πάντα θα είναι πεπληρωμένα φωτός.

        Πριν φτάσουμε όμως εκεί, ο καθένας μας καλείται να οικειωθεί το παράδοξο. Να το αποδεχθεί με εμπιστοσύνη. Να το μοιραστεί στη ζωή της Εκκλησίας. Να το γιορτάσει. Να το αφήσει να μιλήσει στην ύπαρξή του. Να μην επιτρέψει στο ορθολογιστικό να κλείσει τις πόρτες στο αιώνιο.  Να ακολουθήσει δηλαδή την οδό που ακολούθησε το πιο ξεχωριστό πρόσωπο στην ανθρώπινη ιστορία: η Υπεραγία Θεοτόκος.  

ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ Ι.Ν. ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΩΝ