Η λίμνη των Γιαννιτσών είναι γεμάτη καλαμιές αδιαπέραστες. Τη λένε Βάλτο. Μικρά λασπωμένα νησάκια υπάρχουν διάσπαρτα εκεί. Φτάνεις μόνο με πλάβα, μια ξύλινη βάρκα χωρίς καρίνα. Προχωράς μέσα από διαδρόμους, ανάμεσα στα καλάμια. Δύσκολο να σε βρουν. Στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, οι Βούλγαροι κομιτατζήδες χρησιμοποιούσαν τον Βάλτο σαν ασφαλές κρησφύγετο. Εξορμούσαν από κει και τρομοκρατούσαν τα γύρω χωριά. Είχαν τα στέκια τους σε ψαράδικες καλύβες, χτισμένες με καλάμια στα ρηχά. Με καλαμένιο πάτωμα και χαμηλή σκεπή για να μη διακρίνονται από μακριά. Και χωματένιο μετερίζι, τριγύρω, για οχύρωση. Είχαν έξι καλύβες, στα νοτιοανατολικά. Οι Έλληνες έφτασαν αργότερα εκεί. Έπιασαν μια καλύβα στα βόρεια κι έχτισαν μια δεύτερη στα ανατολικά. Οι συγκρούσεις ήταν αμφίρροπες ως το φθινόπωρο του 1906. Στις 10 Οκτωβρίου 1906, έφτασε εκεί ο ανθυπολοχαγός Τέλλος Αγαπηνός με είκοσι άντρες. Πήρε το ψευδώνυμο καπετάν Άγρας. Επί ένα μήνα, μάθαινε τα μυστικά της περιοχής από τον παλιότερο, Νικηφόρο. Μετά, άρχισε να οργανώνει τους Έλληνες και να ανοίγει νέους διαδρόμους, αψηφώντας τις βουλγαρικές ενέδρες και δίνοντας μάχες συνεχώς.
Αρχηγός των κομιτατζήδων ήταν ο Αποστόλης. Το πρωί,14 Νοεμβρίου, δέχτηκε την πρώτη επίθεση του καπετάν Άγρα που πληγώθηκε αλλά δεν έλεγε να τα παρατήσει. Μια βδομάδα αργότερα, στις 21 Νοεμβρίου, ο καπετάν Άγρας χτύπησε για δεύτερη φορά, πολύ πιο μακριά. Οι Έλληνες κωπηλατούσαν όλη νύχτα, ώσπου να φτάσουν στον στόχο.
Η φήμη του νέου καπετάνιου πέρασε τα όρια του Βάλτου. Οι κομιτατζήδες έτρεμαν στο όνομά του. Οι χωρικοί άρχισαν να νιώθουν ασφαλείς. Άνοιξαν οι επικοινωνίες ανάμεσα στα χωριά και με τη Θεσσαλονίκη. Όμως, ο καπετάν Άγρας προσβλήθηκε από ελονοσία κι ο πυρετός τον έκαιγε. Δέχτηκε να λείψει στη Θεσσαλονίκη αλλά ξαναγύρισε σε μια βδομάδα. Τον Φεβρουάριο, αναγκάστηκε να πάει στη Νάουσα για θεραπεία. Μέσα στον πυρετό του, φαντάστηκε πως θα μπορούσε να συνεννοηθεί με τους κομιτατζήδες. Κοινός εχθρός τους ήταν οι Τούρκοι. Αυτούς έπρεπε να χτυπήσουν.
Η αρχική σκέψη του έγινε έμμονη ιδέα. Το καλοκαίρι, κατόρθωσε να πάρει επαφή με τους κομιτατζήδες που δέχτηκαν να γίνει μια πρώτη συνάντηση. Το ραντεβού ορίστηκε για τις 3 Ιουλίου του 1907, στη θέση Γκαβράν, περίπου δέκα χλμ. έξω από τη Νάουσα. Θα πήγαινε εκεί με τον σύντροφό του Μίγκα. Τους κομιτατζήδες θα εκπροσωπούσαν ο Ζλατάν κι ο Κασάπσε. Μάταια, οι σύντροφοί του τον εξόρκιζαν να μην εμπιστεύεται τους Βουλγάρους. Η συνάντηση έγινε την καθορισμένη μέρα στον καθορισμένο τόπο. Μόνο που οι κομιτατζήδες, όταν διαπίστωσαν πως πραγματικά ο καπετάν Άγρας είχε έρθει μόνο με τον Μίγκα κι άοπλος, έβγαλαν τα κρυμμένα όπλα και τον αιχμαλώτισαν. Επί τέσσερις μέρες, τον βασάνιζαν και τον τριγυρνούσαν ξυπόλυτο στα γύρω χωριά, να δουν με τα μάτια τους οι χωρικοί, πώς κατάντησε ο καπετάνιος. Στις 7 Ιουλίου 1907, τον κρέμασαν μαζί με τον Μίγκα από ένα δέντρο, έξω από το χωριό Τέτοβο.
πηγή: http://www.historyreport.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου