Σε λίγες ώρες, το 2013 θα αποτελεί παρελθόν. Παρά τις δυσκολίες που όλοι αντιμετωπίζουμε, ωστόσο διατηρούμε την ελπίδα πως ο νέος χρόνος, θα φέρει μαζί του καλύτερες ημέρες για την Ελλάδα μας και για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά. Όμως, κάθε χρόνος που φεύγει, παίρνει μαζί του στην έννοια του παρελθόντος, εικόνες, πρόσωπα, καταστάσεις οι οποίες συνδυάζουν την χαρά αλλά και την λύπη. Ευχόμενοι λοιπόν καλή χρονιά, προσδοκούμε σε κάτι καλύτερο από αυτό που ζήσαμε την χρονιά που μας αφήνει.
Σαν άνθρωποι, αποζητούμε το καλύτερο. Και έχουμε το δικαίωμα να ελπίζουμε πως τελικά κάτι θα αλλάξει. Συνήθως τα παιδιά, μας δίνουν το στίγμα αυτών των ημερών. Είναι γνωστή σε όλους η ερώτηση που τα παιδιά περιμένουν να ακούσουν: Τι θέλεις να σου φέρει ο αι- Βασίλης;
Αν λοιπόν με ρωτήσεις τι θέλω να δω να συμβαίνει στον χώρο της Εκκλησίας, με τον νέο χρόνο αλλά και τι δεν θέλω να ξαναδώ να συμβαίνει μέσα σε αυτόν, θα σου πω. Θέλω μια Εκκλησία που δεν θα είναι αγκυλωμένη σε ψευτοβυζαντινισμούς που το μόνο που κάνουν είναι να προκαλούν μέσα από ατέλειωτες φωτογραφίες προβολής προσώπων που αισθάνονται πως μέσα από αυτές είναι κάτι, ενώ τελικά δεν είναι τίποτα! Θέλω να δω την Χάρη του Αγίου Πνεύματος να επισκιάζει το σώμα των εκλεκτόρων Αρχιερέων και να εκλέγονται Επίσκοποι που δεν θα έχουν ετοιμάσει τα Αρχιερατικά επιστολόχαρτα όσο είναι Αρχιμανδρίτες…. Δεν λέω για Άμφια, μιλώ για επιστολόχαρτα… Θέλω να δω τους Κληρικούς μας να βγαίνουν από τον μικρόκοσμο τους και να καταλαβαίνουν πως στην εποχή μας δεν είναι πλέον τίποτα δεδομένο. Θέλω να δω τους Αγίους Αρχιερείς, να θυμηθούν έστω για μια ημέρα πως κάποτε και αυτοί ήταν παπάδες και να πάψουν να συμπεριφέρονται ορισμένοι με την αλαζονεία του Δεσπότου ενός Δεσποτάτου στο οποίο βρίσκονται ως διαχειριστές και όχι ως ιδιοκτήτες.