15 Μαρτίου 1866: Η Κου Κλουξ Κλαν

Με το τέλος του πολέμου Βορείων και Νοτίων, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Αβραάμ Λίνκολν προσπάθησε να συμφιλιώσει τους Αμερικανούς. Γι’ αυτό, αποφάσισε να δώσει δικαίωμα ψήφου σ’ αυτούς μόνο από τους μαύρους που είχαν υπηρετήσει στο στρατό κι ήξεραν γραφή κι ανάγνωση. Ταυτόχρονα, ετοιμαζόταν να υποδεχτεί τους εκπροσώπους των Νοτίων στο Κογκρέσο. Όμως, η δολοφονία του, στις 15 Απριλίου 1865, δεν επέτρεψε να γίνει τίποτα από όλα αυτά. Ο διάδοχός του, Άντριου Τζόνσον, έδωσε δικαίωμα ψήφου σε όλους τους μαύρους που αποτελούσαν τα τέσσερα πέμπτα του πληθυσμού των νοτίων πολιτειών και επέβαλε εκεί στρατιωτικό καθεστώς. Από τη μια στιγμή στην άλλη, οι Αμερικανοί του Νότου βρέθηκαν έρμαιο του μίσους των πρώην δούλων που τώρα μπορούσαν να οπλοφορούν νόμιμα. Στις 15 Μαρτίου 1866, στο χωριό Πουλάσκι του Τενεσί, κάποιοι λευκοί μαζεύτηκαν κρυφά κι αποφάσισαν να ιδρύσουν τη μυστική οργάνωση Kuklos (= Κύκλος, με την έννοια πως ούτε αρχή θα είχε ούτε τέλος).

Η οργάνωση θα είχε σκοπό την «άμυνα των λευκών κατά των απελευθερωθέντων νέγρων». Στήθηκε σύμφωνα με τα πρότυπα των τεκτονικών στοών. Τα μέλη της συνεδρίαζαν σε σπηλιές και γρήγορα πολλαπλασιάστηκαν. Το όνομα της οργάνωσης μετατράπηκε σε Ku-Klux και προστέθηκε το Klan (= πατριά ή φατρία).

Γεννήθηκε η μυστική οργάνωση Κου Κλουξ Κλαν, η Αόρατη Αυτοκρατορία, όπως την είπαν. Τα μέλη της ορκίζονταν να μη μαρτυρήσουν τους συντρόφους τους, αν τους ήξεραν, επειδή η ταυτότητά τους κρατιόταν μυστική. Στις συγκεντρώσεις τους, αλλά και στις εγκληματικές τους επιχειρήσεις, φορούσαν ένα μακρύ ράσο (άσπρο, κόκκινο, γαλάζιο ή κίτρινο), σκέπαζαν το κεφάλι με μια ομοιόχρωμη μακριά κουκούλα με δυο τρύπες στο ύψος των ματιών για να βλέπουν και χρησιμοποιούσαν σφυρίχτρες για να συνεννοούνται μεταξύ τους.

Από το 1867, η οργάνωση πέρασε τα σύνορα του Τενεσί κι απλώθηκε σε όλες τις νότιες πολιτείες. Το 1868, αριθμούσε 550.000 με 600.000 μέλη. Αρχικά, η δράση τους περιοριζόταν στην τρομοκρατία των μαύρων, χρησιμοποιώντας τη δεισιδαιμονία και παριστάνοντας τα φαντάσματα που έρχονταν κρατώντας πύρινους σταυρούς. Γρήγορα όμως, πέρασαν σε ξυλοδαρμούς, ακρωτηριασμούς, φόνους και εμπρησμούς. Τα θύματά τους έπαψαν να είναι μόνο μαύροι. Σκότωναν και λευκούς αντιρατσιστές.

Η κυβέρνηση τους κήρυξε τον πόλεμο. Όποιος αποδεικνυόταν πως ήταν μέλος της οργάνωσης, καταδικαζόταν σε πέντε χρόνια φυλακή και βαρύ πρόστιμο, άσχετα με το αν μετείχε ή όχι σε εγκληματικές πράξεις (ήταν πολύ δύσκολο να αποδειχτεί κάτι τέτοιο). Στο Τενεσί, ο αρχηγός διέλυσε το εκεί παράρτημα. Στις άλλες πολιτείες, η παράνομη δράση συνεχίστηκε. Συνεχίστηκε, όμως, και το κυνηγητό από την κυβέρνηση. Οι διώξεις την αποδυνάμωσαν. Στα 1872, η Κου Κλουξ Κλαν έπαψε να υπάρχει. Έμεινε το μίσος. Η οργάνωση επανιδρύθηκε το 1919. Ο παροξυσμός των φυλετικών διακρίσεων, στη δεκαετία του ‘60, έφτασε ως τη δολοφονία του νομπελίστα Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το 1968.

πηγή: historyreport.gr