Ο Τζάκσον από την Κένια, η Ζαΐρα από το Μαρόκο, ο Καρλίτο από την Αργεντινή και ο Σάμουελ από την Ινδία. Για κάποια παιδιά η διαδρομή προς το σχολείο είναι μια πραγματική περιπέτεια, την οποία ο Γάλλος ντοκιμαντερίστας Πασκάλ Πλισόν κινηματογραφεί σαν ένα συγκινητικό εθνογραφικό ντοκουμέντο και σαν ένα αισιόδοξο μήνυμα ζωής. Ξεχνάμε υπερβολικά συχνά πως το σχολείο είναι μια ευκαιρία». Το αρχικό μότο της ταινίας απευθύνεται στον εφησυχασμένο Δυτικό θεατή, θυμίζοντάς του κάτι που αναπόφευκτα προσπερνά. Τη διαφορετικότητα του υπόλοιπου κόσμου από τη δική του καθημερινότητα, η οποία δεν μοιάζει σε τίποτα με αυτήν του 11χρονου Κενιάτη Τζάκσον, του συνομήλικού του Καρλίτο από την Παταγονία, της 12χρονης Μαροκινής Ζαΐρα και του 13χρονου Ινδού Σάμουελ, ο οποίος κινείται με αναπηρικό καροτσάκι. Πρόκειται για τέσσερα παιδιά από τέσσερις διαφορετικές γωνιές του κόσμου, τα οποία παρακολουθεί ο Γάλλος ντοκιμαντερίστας Πασκάλ Πλισόν, καθώς είτε καθημερινά είτε μία φορά την εβδομάδα ξεκινούν μια πορεία πολλών ωρών και ακόμη περισσότερων χιλιομέτρων για να φτάσουν στο σχολείο. Φανερά δραματοποιημένη, η κινηματογραφική καταγραφή «επιβαρύνεται» τόσο με φολκλορικά στοιχεία όσο και με όλα τα αναμενόμενα μηνύματα αισιοδοξίας, που μετατρέπουν ένα τριτοκοσμικό δράμα σε τρυφερό ουμανιστικό μανιφέστο. Παρόλα αυτά, το εθνογραφικό ντοκουμέντο έχει το ενδιαφέρον του, οι συγκινητικές εικόνες του Πλισόν δεν γίνονται σχεδόν ποτέ μελό και οι πρωταγωνιστές διαθέτουν ακαταμάχητη γοητεία. Το ίδιο και το μήνυμά του για την κοινωνική και πολιτική δύναμη της εκπαίδευσης.
http://www.athinorama.gr/
αναδημοσίευση από:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου