Συνέντευξη Αρβελέρ...

Κύρια Αρβελέρ, υπάρχει η αίσθηση ότι σήμερα βιώνουμε ένα τέλος. Το τέλος μιας εποχής. Ποιες είναι οι συνέπειες στην Ελλάδα;   «Η εποχή είναι καινούργια όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για όλο τον κόσμο. Είναι η εποχή της γνώσης, της πληροφόρησης και των νέων τεχνολογικών μέσων. Ολα αυτά τα πράγματα τα ξέρουν πολύ περισσότερο τα παιδιά, απ’ ό,τι οι δάσκαλοί τους. Η εποχή αυτή, όμως, για την Ελλάδα είναι και μία εποχή εξάρτησης, εξάρτησης από τους ξένους λόγω των δανείων. Αλλά είναι και μία εποχή γενικής ανασφάλειας, την οποία δυστυχώς η παιδεία δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει. Και ποια είναι αυτή η ανασφάλεια; Είναι η ανασφάλεια που μαστίζει τα νέα παιδιά, αν θα βρουν δουλειά, αν θα βρουν μια θέση στον ήλιο. Αν θα βρουν ό,τι μπορούν να έχουν – όχι επιτυχία, αλλά ευτυχία. Μάθαμε να ενδιαφερόμαστε για την επιτυχία περισσότερο από την ευτυχία. Και αυτό για μένα είναι το τέλος μιας εποχής»

Πώς αντιλαμβάνεστε την οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων; Υπήρχε, άραγε, εναλλακτική λύση; «Η οικονομική κρίση δεν είναι μόνο ελληνική. Είναι η συνέπεια της παγκοσμιοποίησης, μιας αλληλοεξάρτησης των ανθρώπων κατά τέτοιον τρόπο που να μην μπορούν πλέον να είναι υπεύθυνοι του εαυτού τους μόνο.

Από τη στιγμή αυτή και έπειτα οι Ελληνες όντας κυρίως ατομικιστές και όντας σίγουροι για την ανωτερότητα είτε της κληρονομίας τους, είτε της εξυπνάδας τους, είτε επειδή έτυχε να βρίσκονται σε έναν γεωγραφικό χώρο που τους επιτρέπει να είναι και Ανατολή και Δύση, δεν κατάφεραν να αντιμετωπίσουν τελείως πραγματιστικά μία νέα εποχή, όπως αυτή που λέγαμε προηγουμένως. Η οικονομική κρίση είναι ένα σύμπτωμα για μένα. Η μεγαλύτερη κρίση είναι μία κρίση αξιών, αλλά και μια έλλειψη ελπίδας για ένα καλύτερο μέλλον. Δεν έχουμε πια τις βεβαιότητες του παρελθόντος, που θα μας επιτρέψουν να έχουμε τις ελπίδες του μέλλοντος».

Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα;   «Η παιδεία. Υπάρχει μία γενική απαξίωση των δασκάλων, των καθηγητάδων, υπάρχει μία ανοχή σε πράγματα αντιπαιδαγωγικά που γίνονται μέσα στα σχολεία και υπάρχει μία ανευθυνότητα κοινωνική όσον αφορά την εκπαίδευση και όχι μόνο την παιδεία. Η παιδεία μπορεί να είναι και θέμα οικογενειακό, αλλά η εκπαίδευση είναι θέμα της πολιτείας. Η καταρράκωση της εκπαίδευσης αυτήν τη στιγμή και η έλλειψη παιδείας από την οικογένεια και από τους θεσμούς, οι οποίοι θα έπρεπε να υπηρετούν αυτήν την παιδεία, είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Τα άλλα έπονται. Ο Ουγκώ έλεγε κάποτε ότι όταν ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή. Αυτή τη στιγμή έχουν γίνει τα σχολεία μια φυλακή. Και όχι μόνο για τη βία που υπάρχει εκεί μέσα, αλλά και γι’ αυτήν την ανεκτικότητα των παραβατικών μέσα στα σχολεία οποιουδήποτε βαθμού. Ακούω, για παράδειγμα, ότι τα σχολεία τα δημοτικά κάνουν καταλήψεις. Τα σχολειά τα δημοτικά κάνουν καταλήψεις! Για να μη μιλήσω για το τι γίνεται παραπάνω»

αναδημοσίευση από: http://www.alexiptoto.com/

πηγή: www.imerisia.gr