Η Ενάτη του Μπετόβεν

Η Ενάτη του Μπετόβεν

Στα 1822, ο Λούτβιχ βαν Μπετόβεν πλησίαζε τα πενήντα του και συμπλήρωνε είκοσι χρόνια κουφός. Είχε μεταβληθεί σε υπερόπτη και μισάνθρωπο και είχε υψώσει γύρω του ένα τείχος που απέτρεπε να τον πλησιάσουν. Συνέχιζε όμως να συνθέτει. Και κάθε νέα δημιουργία του γινόταν και μια νέα επιτυχία που ο ίδιος δεν μπορούσε να ακούσει. Η φήμη του ήταν ήδη παγκόσμια. Γνωστοί συνθέτες, όπως ο Τζοακίνο Ροσίνι και ο Φραντς Σούμπερτ, τον επισκέφτηκαν για να του εκφράσουν τον θαυμασμό τους. Αδυνατούσε να τους καταλάβει. Του έφεραν να δει κι ένα μικρό, τον 13χρονο Φραντς Λιστ, ήδη γνωστό πιανίστα στη Γαλλία και την Ελβετία. Η συνάντηση ήταν ψυχρή. Ο Μπετόβεν μόνο στη σύνθεση μπορούσε να βρει κάποια παρηγοριά για το δράμα που ζούσε. Κάποια στιγμή, έπεσε στα χέρια του το ποίημα του Σίλερ, «Ωδή της Χαράς». Τον γέμισε. Και τον ενέπνευσε. Ρίχτηκε με τα μούτρα στη δουλειά. Είχε ήδη συνθέσει εννιά συμφωνίες, με την Πέμπτη να θεωρείται η καλύτερή του. Η Ενάτη συμφωνία του ολοκληρώθηκε αρχές του 1824. Παρουσιάστηκε στο κοινό της Βιέννης, στις 7 Μαΐου 1824 και γνώρισε αληθινό θρίαμβο. Τη θεωρούν μουσικό μνημείο και πνευματικό ορόσημο.

Τρία χρόνια αργότερα, στις 26 Μαρτίου 1827, ο Μπετόβεν πέθανε. Είχε γεννηθεί στις 15 Δεκεμβρίου 1770.

πηγή: http://www.historyreport.gr/